Blogs
-
Divers boeren
De boer past nog beter dan anders op zijn kippen nu de vos de passie preekt. Het intense verlangen naar de kip stuurt de vos naar het erf van de boer. De vos neemt daarbij risico’s want zijn verlangen is groter dan zijn angst. Na dagen genoegen te hebben genomen met een enkel ratje, een onoplettende pimpelmeesje als tussendoortje, een paar niet echt lekkere kevers en regenwormen, smacht de vos naar een mals kippetje. Maar dan moet hij wel even de uiterst alerte boer durven te trotseren. De boer is namelijk altijd op zijn qui-vive.
-
Recreatie voor iedereen
Afgelopen voorjaar werden we geconfronteerd met COVID-19. Iedereen was beperkt in zijn mogelijkheden en zat voornamelijk thuis. De eerste protocollen voor de 1,5 meter samenleving werden gepubliceerd. En wat bleek? In de protocollen voor de recreatie was niets opgenomen over de gevolgen van de nieuw ingerichte samenleving voor mensen die een beperking hebben. Dat was schokkend. Was het dan echt zo dat alleen mensen die gezond zijn, die geen handicap hebben kunnen én mogen recreëren? Ook de overheid bleef roepen: iedereen die kwetsbaar is blijft thuis. Daar vielen wat hen betreft ook -of misschien juist wel- mensen die een beperking hebben onder. Alsof alle mensen die een beperking hebben, kwetsbaar zijn. Dat kon niet waar zijn. Dat vroeg dan ook om actie!
-
Nieuwsgierigheid
Zodra ik gebruik begon te maken van zichtbare mobiliteitshulpmiddelen (krukken, rollator, rolstoel) werd duidelijk dat dit vragen en reacties opriep bij mensen. Vooral bij volwassen mensen die ik niet of amper ken. Ik denk er dan ook regelmatig over na hoe ik hiermee om kan gaan.
In periodes dat ik krukken gebruikte werd me regelmatig gevraagd of ik had geskied of een ongeluk had gehad. Dat gebeurde meestal voordat mijn naam werd gevraagd of er zelfs maar een begroeting was geuit. Vanaf het moment dat ik een rolstoel begon te gebruiken namen de reacties toe en veranderden ze inhoudelijk, alsof het een tragische situatie was.
-
Negen maanden en vijf fases later
Het moment dat ik me besefte middenin de 5 fases van coronarouw te zitten kan ik me erg goed herinneren.
Het is inmiddels alweer een tijdje geleden; de zomer was net begonnen en de eerste hittegolf moest nog komen. Ik liep al een paar dagen rond met een enorme knoop in m’n maag, had nergens meer zin in, voelde me behoorlijk ellendig, en ik probeerde dat te verbergen voor mijn ouders.
-
Verschil maken
‘Je moet verschil maken om gelijk uit te komen’, is een zinnetje waar ik vaak aan moet denken. Ik hoorde het mijn oud-collega Jacqueline Kool jaren geleden zeggen tijdens een lezing voor een grote groep gemeenteambtenaren. De avond ging over inclusieve gemeenten en de ratificatie van het VN-verdrag Handicap. Ik zag mensen in de zaal ijverig meeschrijven. Jacqueline’s uitspraak sprak tot de verbeelding en is een waarheid als een koe. Toch valt me op dat deze uitspraak in het dagelijkse leven ook net zo vaak op onbegrip stuit.
-
Disability Studies and me…
Op een druilerige middag ergens in september 2011 - ik zat zwaar mijn midlife crisis te verwerken - lichtte mijn iPhone 2 ineens op met een persoonlijk berichtje van Liesbeth Rector. Zij volgde me al een tijdje op Twitter en had zo mee gekregen hoe mijn oude passie voor het tekenen door genoemde midlife crisis nieuw leven werd in geblazen.
-
NetWerk Goed Geregeld! graaft inclusiestrijdbijl op.
Vandaag heb ik mijn vriend begraven.
Gisteren sprak ik hem voor het laatst. Hij heeft zich al sinds maart binnengesloten. Laat zijn zus de boodschappen voor de deur zetten en houdt dan anderhalve meter afstand. Hij werkt al sinds december vanuit huis. Hij heeft longproblemen (COPD) en ademt vanwege ontstoken longblaasjes moeilijk in het openbaar vervoer en op de fiets. Tot maart deed hij nog zelf boodschappen. Bezoek was nog welkom. Daarna sloot hij zich op.
-
CABRIO in Coronatijd
Bij CABRIO denken we als eerste aan een stoere auto met een open dak. Maar CABRIO is meer. CABRIO is zeker stoer. Ook willen we dat zo nu en dan het dak eraf gaat. Maar meer dan een voertuig is de CABRIO een training voor onderzoeksteams. En dan niet een team met mensen met gelijke kennis en expertise, maar teams die bestaan uit een diverse groep van mensen. Mensen die meer weet hebben van de theorie en mensen die de praktijk beter kennen. Professoren en studenten; mensen met en zonder een beperking; jongeren en ouderen. Een mooie mix! In de CABRIO is plaats voor iedereen.
-
Lastige drijfveren?
1998 was het jaar dat ik mijzelf naar de maatstaf van anderen ‘echt’ invalide moest gaan noemen. Een beenamputatie was noodzakelijk om de kanker een halt toe te roepen. De operatie was ingrijpend en invaliderend. Menigeen grijpt in een dergelijke situatie (zonder dat trouwens te beseffen) terug op zijn eigen socialisatie, in dit geval de gebruiken, waarden en normen met betrekking tot zorg. Zo ook ik. Voor mij was het niet meer dan logisch dat ik snel zonder hulp kon. Als kind had ik immers al vroeg geleerd dat ik ervoor moest zorgen niet afhankelijk te zijn van anderen.
-
Family-based approach of disability management advances family quality of life
As I get an opportunity to write this blog, I want to start by writing a proverb which called as “Health is a hidden treasure; only the sick know its value!” On my reference, it is a Nigerian proverb which I always infer when I come up to talk about health. I have gotten the chance to conduct research with some Dutch researchers on disability management caused by leprosy, podoconiosis, and lymphatic filariasis using the family-based approach.
Pagination
- Previous page
- You're on Page 2
- Next page