Donderdag 30 november
Donderdag 30 november was de opening van het congres. Het begon met een muziekband. Dit was om in de sfeer te komen. Er werd gedanst. Daarna werd er een toespraak gehouden door Alice Schippers en Geert van Hove. Ze deden een inleiding die te maken had met het congres ‘The Art of Belonging’. Daarna deden een aantal ervaringsdeskundigen hun verhaal over de beleving van inclusie. Er was één ervaringsdeskundige die vertelde dat voor hem muziek een grote plaats innam. Daarna kwamen er nog allerlei andere ervaringsverhalen. De rode draad van al deze verhalen is dat er nog een lange weg te gaan is om een goede inclusieve samenleving te krijgen. Inclusie begint bij jezelf. Je hebt elkaar daarin wel hard nodig.
Vrijdag 1 december
Vrijdag was een interessante maar wel vermoeiende dag met veel workshops. Een workshop stond in het teken van het meedoen in onderwijs. We werden allemaal een soort van ingepakt net als een cadeautje. Het was een workshop met materiaal zoals ballonnen en tape en lampjes. Met deze materialen probeerde ze inclusief onderwijs weer te geven. We moesten ook thema’s opnoemen die te maken hadden met inclusie in het onderwijs. Ik noemde het thema integratie.
Er was ook een workshop waarin er gesproken werd over het in hokjes plaatsen van mensen en de stigmatisering wat dat met zich meebrengt. Er werd vooral gesproken over het woord stoornis. Ook wordt er heel snel gepraat over autisme. Als iets afwijkt van het gemiddelde, dan wordt er heel gauw een label op je geplakt. Of je hebt ADHD of je hebt een stoornis of je hebt autisme. Hier moet je erg mee oppassen. Wanneer heeft iemand een stoornis en wanneer heeft iemand autisme. Je moet uitkijken dat het niet een heel groot ding wordt. Autisme heeft wel met je hersenen te maken, maar het is niet iets wat in je zit. Men moet dit niet als een afwijking beschouwen, want dan plaats je iemand in een speciale context.
Ik heb ook een workshop bijgewoond die te maken had met kunst. Namelijk: Het maken van schilderijen. Iedereen mocht vertellen over hun kunstwerk en waarom ze voor een bepaald onderwerp hebben gekozen.
Wat ik mij ook nog kan herinneren is de presentatie van een onderzoeker en een co-onderzoeker. Ze vertelde over dat het onderzoek zich richt op de knelpunten rondom de zorg. De onderzoeker vertelde dat ze de ervaringsverhalen van haar co-onderzoeker gebruikt voor het onderzoek. Ook vertelde ze dat het een enorme zoektocht is rondom de samenwerking met elkaar, maar ook is het een gevecht om erbij te horen en om serieus genomen te worden.
Zaterdag 2 december
Sofie en ik hebben zaterdag 2 december twee presentaties gehouden. 1 presentatie met Elsbeth, Kim, Sofie en ik en dat ging over hoe het project ‘Samen werken, Samen leren’ tot stand is gekomen en wat het doel is van dit project. Sofie deed een tekenopdracht met de groep en vertelde dat dit ook een methode is die je kunt gebruiken in je onderzoek. Ik vertelde over mijn ervaringen en de samenwerking en ook vertelde ik over de inhoud van de cabrio training.
De tweede presentatie was met de groep van het project Sociale relaties en ICT. Iedereen moest een positieve en een minder positieve ervaring benoemen rondom de samenwerking in onderzoek.
Ik heb dit congres ervaren als leerzaam en de moeite waard. Er waren zeker dingen bij waarin ik mezelf herkende.
Henriëtte Sandvoort werkt als ervaringsdeskundige en trainer bij de LFB. Ook werkt ze als co-onderzoeker binnen het project ‘Samen werken, samen leren’.