Blog van Gert Rebergen

“Moe?”, vroeg Daan langs z’n neus weg aan Katie.
“Niet echt. We komen d’r wel”. Een nog net hoorbaar zuchtje ontsnapte Katie.
“Zullen we samen naar boven huppelen?”, stelde Revah aan Kira voor. Kira pakte de hand van Revah. Zij gingen al een paar jaar elke week met z’n tweeën naar ‘de Aqua’ en ‘Pilates’. Voor de lol, zeiden ze, maar natuurlijk ook, bijna stiekem, om lekker strak in het velletje te blijven zitten.

Listige gasten maken van op straat gevonden taal vakkundige kunst. Er zijn al swagge namen aan gegeven. En spanky woorden, zoals hiphop: de ‘sprong vanuit de heup’. Of zoals Chuck D van Public Enemy zei: “rap is the Black CNN.” Wel eens gehoord van Faith47? ([1]) Toen Kaapstad af wilde van graffiti met behulp van de zogenoemde overlast beperkende wetten, de anti-nuisance laws, bracht de wit kleurende Faith47 haar kunst naar de publieke ruimte om mensen te inspireren naar eigen wens hun leefomgeving te creëren en te verbeteren.

Verantwoordelijkheden
van misfits en outbounders

We zijn allemaal mensen – jagers, verzamelaars en degenen die zij uitsluiten.
We worden allemaal dankzij de mensen en de dingen om ons heen.
We horen er allemaal bij – met al onze nukken en grillen.

Het staat ieder vrij om te ervaren wat men ervaart.
Het staat iedereen vrij om de ervaring al dan niet met anderen te delen.
Het staat iedereen vrij om de ervaring een eigen idioom te geven.

Voor mij ligt het 100 jaar oude boek ‘Bildnerei der Geisteskranken’.

Een oude mop in de UK gaat zo.

A scene of modern Britain played out on a rail replacement bus service in Newport yesterday. A woman wearing a niqab was chatting to her son in another language. After five minutes, a man suddenly snapped: “If you’re in the UK, you should speak English.” At this, another passenger turned round and explained: “We’re in Wales. And she’s speaking Welsh.”

De boer past nog beter dan anders op zijn kippen nu de vos de passie preekt. Het intense verlangen naar de kip stuurt de vos naar het erf van de boer. De vos neemt daarbij risico’s want zijn verlangen is groter dan zijn angst. Na dagen genoegen te hebben genomen met een enkel ratje, een onoplettende pimpelmeesje als tussendoortje, een paar niet echt lekkere kevers en regenwormen, smacht de vos naar een mals kippetje. Maar dan moet hij wel even de uiterst alerte boer durven te trotseren. De boer is namelijk altijd op zijn qui-vive.