Blog van Eline Roelofsen

“Meedoen is een soort gadget dat je aangeboden krijgt. Het is net zo als eigenlijk altijd maar het nieuwste mobieltje hebben, het is echt een trend. Loop je mee of loop je niet mee? Zo niet, dan is het pech.” Zo vatte mijn collega de resultaten van het onderzoek samen. En de volgende woorden zijn ook van haar: “Die mannetjes boven mij, die zeggen mij hoe ik mee moet doen. Terwijl ze eigenlijk helemaal niet vragen wat ik wil en wat daarvoor dan nodig is. (...)"

In het onderzoek ‘Meedoen en Meetellen’ zou een volwaardige en betaalde mede-onderzoeker meedoen die zelf een verstandelijke beperking heeft. Deze mede-onderzoeker mocht geen 'excuus-truus' zijn die mee mocht doen vanwege de beeldvorming naar buiten. Nee, die persoon zou als ervaringsdeskundige betrokken zijn bij de voorbereiding en de uitvoering van de gesprekken. Zij zou meedenken en meehelpen bij de analyse van de resultaten.

Twee jaar geleden startten wij met het onderzoek 'Meedoen en Meetellen'. Het beleid van de zorg en de overheid, vastgesteld in de Wmo, is er op gericht dat iedereen meedoet in de maatschappij, ook mensen met een verstandelijke beperking. In praktijk blijkt dat nog niet zo makkelijk te zijn. Veel mensen met een verstandelijke beperking wonen nu wel in een woonwijk, maar participeren verder weinig in de maatschappij. De vraag is of het beleid van de zorg en de overheid wel aansluit bij de ervaringen van mensen met een (verstandelijke) beperking. Wat vinden zij zelf eigenlijk belangrijk als je het hebt over meedoen in de samenleving? Wat vinden de mensen uit hun omgeving?